روایت جودی کومر و استیون گراهام از فیلم «کمک» / نگاهی به وضعیت خانه‌های سالمندان در دوران کرونا
مجله نماوا، ترجمه: علی افتخاری
وقتی جودی کومر در ۲۰۱۹ برای بازی در نقش یک قاتل جامعه‌ستیز در سریال «کشتن ایو» برنده جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش اول زن شد، از بازیگران، عوامل سریال، خانواده‌اش، کارگزار خود و استیون گراهام تشکر کرد.
درحالی‌که گراهام در بین حضار می‌خندید، کومر گفت: «اگر قبلاً یک پاینت به تو بدهکار نبودم، قطعاً حالا هستم.» تقریباً یک دهه از زمانی که گراهام برای اولین بار با کومرِ در آن دوران ناشناس کار کرد، می‌گذشت. سال ۲۰۲۱ آن‌ها در کنار هم قرار گرفتند و در «کمک» (Help) بازی کردند که یک فیلم تلویزیونی به نویسندگی و کارگردانی جک تورنِ پرکار و عالی است.
ازقضا قولی کومر که در مراسم جوایز بفتا به گراهام داد، هرگز عملی نشد، بیشتر به این دلیل که گراهام مشروب نمی‌خورد، اما گراهام می‌گوید جایگزین آن بهتر هم بود. «هر پنجشنبه در محل کار (صحنه فیلمبرداری «کمک»)، مادر جودی با یک کاسه بزرگ خوراک گوشت از من پذیرایی می‌کرد. از هتل کارد و چنگال و از بخش تدارک غذا کاسه می‌گرفتم و خوراک گوشت را می‌خوردم. او این‌قدر من را دوست دارد.»
کومر سر تکان می‌دهد. «با چه عشقی غذا را می‌پخت…»
کومر و گراهام از خانه‌های خود در لیورپول و ایبستاک در لسترشر با زوم صحبت می‌کنند. خانواده و خانه برای این دو همه چیز است.
بااین‌حال، کار در رده دوم قرار دارد و در این مورد چند فرصت غیرقابل از دست دادن و چیزی فراتر از خوراک گوشت معروف لیورپولی فراهم شد: همکاری با پروژه «کمک» به‌عنوان مدیر تولید، فرصت نقش‌آفرینی روبروی هم و فیلمبرداری در شهر خودشان.
کومر می‌گوید: «در اوایل دوران کاری‌ام همیشه از من درمورد این که لهجه‌ام را از دست داده‌ام سؤال می‌شد. حالا با این فیلم جبران کردم.»
ایده «کمک» زمانی شکل گرفت که گراهام با سریال «The Virtues» (که تورن یکی از نویسندگان آن بود و گراهام نقش یک بازمانده از سوء مصرف الکل را بازی کرد) در مدار جوایز تلویزیونی قرار داشت. گراهام از تورن خواست چیزی برای او و کومر بنویسد، اما متوجه شد کومر قبل از او درمورد تولید یک کار تلویزیونی که داستانش در لیورپول روی می‌دهد با تورن تماس گرفته است.
کومر در «کمک» نقش سارا، یک مددکار بی‌تجربه در یک آسایشگاه سالمندان را بازی میکند که دوستی او با تونی (گراهام)، یکی از ساکنان آنجا که به آلزایمر زودرس مبتلاست، به زندگی او جهت می‌دهد.
گراهام قابلیت‌های مرموز و غیر قابل بیان خود را برای به تصویر کشیدن شخصیت شکننده تونی به کار می‌برد. بااین‌حال برخلاف دیگر نقش‌های او مثلاً آل کاپون در «امپراتوری بوردواک» یا کامبو در سری فیلم‌ها و سریال‌های «اینجا انگلیس است»، نقش تونی کاملاً غیرمترقبه است.
او با زوم با تعداد زیادی از مبتلایان به آلزایمر صحبت کرد تا به درک دقیقی از وضعیت و شخصیت تونی دست پیدا کند. گراهام می‌گوید: «من باید ناامیدی بیماران مبتلا به زوال عقل را درک میکردم؛ مانند کووید، این یک بیماری وحشتناک و ناعادلانه است. من با یک مرد ایرلندی دوست‌داشتنی صحبت کردم، یک راننده کامیون که در خانه خود ماند، اما به‌اشتباه آشپزخانه خود را آتش زد، بنابراین جک را مجبور کردم آن را بنویسد.»
فیلم یک تجزیه و تحلیل لزوماً خشمگین و گاه ترسناک از غفلت دولت بریتانیا در ماه‌های اولیه شیوع کووید است. این که تماشاگر با دیدن «کمک» هرگز احساس ناامیدی نمی‌کند به لطف لطافت و طنز شیطنت‌آمیز بین دو بازیگر اصلی آن است.
کشش بین آن‌ها که در سرتاسر این مصاحبه آشکار است، از زمان سریال تریلر-جنایی «پلیس خوب» تولید بی‌بی‌سی در ۲۰۱۲ شکل گرفت، جایی که گراهام نقش یک خلاف‌کار را بازی کرد و کومر یک سال پیش از آن که با بازی در سریال کمدی تین‌ایجری «My Mad Fat Diary» به موفقیت بزرگ دست پیدا کند، در نقش یک پیشخدمت، حضوری کوتاه داشت.
گراهام توضیح می‌دهد: «ما دو صحنه کوتاه با هم داشتیم و در تمرینات گپ می‌زدیم. در تمرینات بود که خیلی زود متوجه شدم او حرفی برای گفتن دارد. سؤال کردم تمایل دارد کارگزار خودم را به او مرتبط کنم (که بعداً او را به خدمت گرفت) و جودی گفت: “مطمئنی؟” من می‌گفتم “رفیق، تو باورنکردنی هستی.” از آن زمان مسیر کاری او را دنبال کنم. احساس غرور می‌کنم.»
کومر درحالی‌که صدایش می‌لرزد می‌گوید: «برای من یک دنیا بود. احتمالاً فقط یک دیالوگ داشتم، اما ما در طول روز گپ می‌زدیم. برای مهربان بودن چیزی لازم نیست، اما همیشه این اتفاق نمی‌افتد. استیون زمینه‌ساز کاری شد که من الان انجام می‌دهم.»
گراهام همچنین اندرو اسکوفیلد را که در کودکی او را به «اِوری مَن یوث تیه‌تر» در لیورپول معرفی کرد، به اسپانسر حرفه‌ای خود معرفی کرد تا در «کمک» نقش پدر سارا را بازی کند. «او یک صحنه فوق‌العاده با جودی دارد که من از کاروان تماشا کردم و قلبم درد گرفت.»
درحالی‌که کومر نقش‌آفرینی گراهام در سریال «The Virtues» را «تماشایی» توصیف میکند و شیوه او را برای پیدا کردن آسیب‌پذیری در شخصیت‌های خود مورد تحسین قرار می‌دهد، گراهام استدلال میکند بازی کومر در نقش سارا در کنار بازی جولی والترز در فیلم «تعلیم دادن ریتا» و پالین کالینز در «شرلی ولنتاین»، به پانتئون نقش‌آفرینی‌های نمادین تعلق دارد.
سارا چهره‌ای آشنا برای کومر بود. «من ساراهای زیادی را می‌شناسم، زنانی که ممکن است خیلی بد فهمیده شوند و به‌ظاهر از دنیا عصبانی هستند. آن‌ها انتظارات کمی دارند، اما چیزهای زیادی اهدا می‌کنند. او آتشی در خود دارد که هرگز نمی‌داند چگونه از آن استفاده کند.»
پیوند بین تونی و سارا به‌تنهایی برای بخش زیادی از داستان کافی است، اما تورن با اضافه کردن کووید به خط داستانی، هیچ تردیدی درمورد وظیفه آن‌ها برای مراقبت از کار چه به‌عنوان بازیگر و چه مدیر تولید باقی نگذاشت.
کومر همچنین به‌سرعت متوجه شد باید با همتایان واقعی سارا صحبت کند. «سؤال‌هایی از این قبیل می‌پرسیدم: “اولین مرگ را چه زمان در یک خانه سالمندان تجربه کردید؟ “وقتی در حمام لباس سالمندان را عوض می‌کنید چه احساسی دارید؟” انعطاف‌پذیری و شجاعت آن‌ها بیش از همه من را تحت تأثیر قرار داد و این واقعیت که زندگی دیگران به این بستگی دارد که شما کار خود را دقیق و درست انجام دهید، اما مهم بود ما شادی و عشق را در این خانه‌های سالمندان را هم به دست آوریم. من قبلاً هرگز در چنین کاری نبودم، پروژه‌ای که موضوعی چنین جدی و مرتبط را بررسی میکند.»
بدون تردید هر دو بازیگر «کمک» را نقطه عطف کاری خود می‌دانند. وقتی نظر آن‌ها را درمورد واکنش دولت بریتانیا به کووید می‌پرسم، کومر به‌نوعی هم محتاطانه و هم ملامت‌آمیز پاسخ می‌دهد. او می‌گوید: «ازآنجایی‌که ما سکانس‌ها را پشت سر هم فیلمبرداری نمی‌کردیم، مدام باید می‌پرسیدیم: در این مرحله چه چیزی را توصیه می‌کردند؟ خیلی متناقض بود: ما باید پروتکل‌های بهداشتی را کامل رعایت می‌کردیم، اما در آن مرحله به مددکاران گفته شده بود که به آن نیازی ندارند. ما بخشی از این درام هستیم و این داستان به‌وضوح احساس ما را نشان می‌دهد. اعتقاد دارم درمورد وضعیت خانه‌های سالمندان در دوران کووید به اندازه کافی صحبت نشده است، امیدوارم این فیلم زمینه‌ساز شروع برخی صحبت‌ها باشد.»
برای گراهام، این یک موضوع شخصی است: یکی از بستگان او که در یک واحد تخصصی کار می‌کرد، بینش ارزشمندی را درمورد هرج و مرج در خط مقدم ارائه کرد. «چیزی که در داستان ما اتفاق می‌افتد برای آن واحد اتفاق افتاد: بیمارستان‌ها به آن‌ها گفتند باید بیمارانی را که آن‌ها معرفی می‌کنند پذیرش کنند و گفته شد حال آن‌ها خوب هستند، اما آن بیماران مبتلا به کووید بودند، بنابراین بیماری به داخل واحد سرایت کرد و تعدادی جان خود را از دست دادند. وقتی زنگ زدم حال او را بپرسیم، همه این‌ها را شنیدم – چیزی که در این فیلم می‌بینیم زندگی واقعی برخی از آدم‌هاست.»
فیلم تلویزیونی «کمک» پنجشنبه ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۱ در کانال ۴ بریتانیا پخش شد.
منبع: inews.co.uk (گابریل تیت)
تماشای فیلم «کمک» در نماوا
نوشته روایت جودی کومر و استیون گراهام از فیلم «کمک» / نگاهی به وضعیت خانه‌های سالمندان در دوران کرونا اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.
