اتاق ROOM فیلمی رواشناختی است، که با الهام از یک داستان واقعی ساخته شده است.

یکی از تکان دهنده ترین اتفاقات سالهای گذشته در سال 2008 در اتریش رخ داد. در این سال اعلام شد که مرد اتریشی به نام یوزف فریتزل دختر 19 ساله اش را به مدت 24 سال در زیرزمین خانه اش حبس کرده و در طی این مدت بارها به او تجاوز جنسی کرده و از او صاحب 6 فرزند نیز شده است. این پرونده تکان دهنده باعث خشم بهت و حیرت افکار عمومی شد و دنیا را برای مدتها در شوک فرو برد.

اما داناهیو فیلمنامه این اثر را بر اساس این اتفاق و یک رمان به همین نام نوشته است. از بازیگران این فیلم می توان به بری لارسون، جیکوب ترمبلی، جوان آلن و ویلیام اچ میسی اشاره کرد.

اتاق (ROOM) که ژانر درام دارد به کارگردانی لنی آبراهامسون تولید شده است. اتاق فیلمی است مستقل محصول مشترک کانادا و ایرلند که در سال 2015 عرضه شده است.

این فیلم مستقل تنها با 13 میلیون دلار هزینه تولید شده است که نسبت به فیلم های پر خرج هالیودی بسیار پایین است. میزان درآمد فیلم از فروش در گیشه نزدیک به 40 میلیون دلار است که با توجه به هزینه تولید رقم بسیار خوبی است. و نشان از موفقیت فیلم می دهد.

اتاق (ROOM) در هفتاد و سومین مراسم گلدون گلوب در دو رشته ی بهترین بازیگر نقش اول درام برای خانم لارسون و بهترین فیلمنامه برای اما داناهیو نامزد شد. که موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اول درام برای لارسون شد.

اتاق (ROOM) همچنین برای هشتاد و هشتمین دوره جوایز اسکار برای چهار رشته از جمله بهترین فیلم و بهترین فیلنامه اقتباسی نامزد دریافت جایزه اسکار می شود. و در نهایت موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگری نقش اول زن برای لارسون شد.

خانم لارسون هردو جایزه گلدن گلوب و اسکار را دریافت کرد که نشان از بازی خوب این بازیگر در فیلم اتاق است.

نقد فنی فیلم

اگر در پی فیلمی آرام و دور از شلوعی های اکشن هستید بی شک فیلم اتاق برای شما مناسب است.

اتاق (ROOM) فیلمی است آرام که با مخاطب حرکت می کند. این فیلم به گونه ای نقش آفرینی می کند که مخاطبش به خواب نرود. فیلمنامه این اثر با اینکه در نیمه فیلم به لحاظ قصه گویی اتمام می یابد ولی در ادامه به نوعی می توان آن را جزء مستندهای روانشناسی و فلسفی و حتی مستند هایی برگرفته از رخداد های واقعی به حساب آورد.

فیلم اتاق (ROOM) فضا سازی و روحی به فیلم تزریق می کند که بیننده را با عواطف و احساساتش در گیر می کند. همین امر برای اینکه بیننده تا انتهای فیلم باقی بماند کافی است.

در این اثر شخصیت پردازی مادر و فرزندش خیلی خوب انجام شده است ولی در نقطه مقابل شخصیت پردازی افراد دیگر بی تفاوت رها می شود، نه به احساسات آنها پرداخته می شود و نه یک پیشینه ای از آنها گفته می شود. بخصوص مرد رباینده که مانند افراد سیاهی لشکر در فیلم عمل می کند.

با وجود این که شخصیت پردادزی فیلم (بجز مادر و فرزندش) ضعیف است ولی روند قصه گویی و فیلمنامه به گونه ای است که نمی توان به طور جدی خرده ای به انتقال مفاهیم و روند داستان گرفت.

فیلمبرداری اثر به خاطر لوکشن آن بسیار سخت است. نیمی از فیلم در یک اتاق 10 متری می گذرد و فیلمبردار به خاطر آن به چالش می افتد. ولی با این وجود از عهده آن برمی آید و با قاب بندی های مفید و حتی حرکات دوربین موفق شده مفهوم داستان را به نماش در آورد.

کارگردان اتاق (ROOM) در سکانس هایی از فیلم انتقاد خود را از اعتقاد و باورهای سنتی جهان پیرامون انسانها را نشان می دهد. از نظر او این باورها در تقابل با جهان امروز دچار ضعف و محکوم به شکست است. اما حذف باورهایی که کارگردان فیلم نسبت به آن دغدغه مند است چیزی نیست که مورد استقبال ذات فطری انسان باشد.

در واقع همان بحث جامعه باز و جامعه بسته به گونه ای دیگر در لا به لای روند فیلمنامه گنجانده شده است اما اکنون با تم باورها

شرح داستان

(در ادامه احتمال فاش شدن بخش هایی از داستان هست)

فیلم از یک اتاق شروع می شود و در تصویر یک مادر (لارسون) و فرزندش (جیکوب) را می بینیم که بر روی تخت خوابیده اند. پسر کمی زودتر برمی خیزد و اعلان می کند که امروز پنج ساله شده است و از روز تولد خود خوشحال است.

در نمای بعدی فیلم می بینیم که تمام زندگی این مادر و پسر در یک اتاق 10 متری است، از آشپزخانه گرفته تا وان حمام و میز نهار خوری، همه در این اتاق قرار دارند که باعث می شود مخاطب با خود فکر کند این خانواده در وضعیت بد مالی به سر می برند.

در اتاق هیچ پنجره ای وجود ندارد جزء یک نور گیر سقفی که به سمت آسمان است و باز هم نمی گردد.

در پایان روز اول مادر فرزند را در کمد می خواباند. سپس مردی که چهره ی آن معلوم نیست دقایقی بعد به داخل اتاق می آید. مخاطب با خود فکر می کند که شاید این مادر از روی فقر به فحشا روی آورده است. ولی فیلمنامه فیلم قویتر از ذهن مخاطب است.

در ادامه فیلم متوجه می شویم که فرزند به جزء این اتاق فضای بیرون را ندیده است و کل زندگی خود را در اتاق گذرانده است. او فکر می کند که دنیا بیرونی وجود ندارد و هرچیز بجز آنچه در اتاق است غیر واقیعی است و وجود خارجی ندارد.

اتاق (ROOM) در ذهن مخاطب این سوال را ایجاد می کند چرا مادر فرزند را اینگونه در اتاق کوچک حبس کرده، فرزند هیچ دوستی ندارد و تنها با مادر خودت رابطه انسانی برقرار کرده است. حتی مردی که شبها به اتاق می آید (نیک پیر) نیز ارتباطی با او برقرار نکرده است.

داستان فیلم اتاق (ROOM) زمانی مخاطب را غافگیر می کند که مادر به فرزند خود می گوید او 7 سال است در این اتاق زندانی است و نیک پیر او را در سن 19 سالگی به بهانه کمک به سگ مریضش روبوده است. و در سال 2 حبسش او را بدنیا آورده است.

مادر سعی می کند دنیای بیرون را به فرزندش که اکنون پنج ساله شده است توضیح دهد. او به فرزندش می گوید این دنیا پر از انسانهایی مثل ما و بی نهایت بزرگ است، پز از درخت و گیاهان مختلف و آنچه در تلویزیون می بیند ساختگی نیست و انسان های آن واقعی هستند که در بیرون از این اتاق زندگی می کنند.

کودک که به یک باره می فهمد همه ی چیزهایی که تا بحال می دانسته اشتباه و دروغ بوده حرفهای مادرش را نمی پذیرد و او را دروغگو می پندارد ولی کمی بعد حرفهای مادرش که همه کس او بوده را قبول می کند. و به او می گوید چرا از این اتاق فرار نکرده است.

مادر که از پذیرش فرزندش خوشحال است به او می گوید بار ها تلاش کرده که از اتاق فرار کند ولی موفق نشده است و اکنون فقط یک شانس دیگر برای او باقی مانده است و آن هم کودک است.

در ادامه فیلم اتاق (ROOM) کودک با کمک نقشه مادر موفق به خروج از اتاق می شود و با کمک گرفتن از پلیس نهایتا مادر نیز آزاد می گردد ولی تا این لحظه تنها نیمی از فیلم را سپری کردیم.

از اینجا به بعد فیلم اتاق (ROOM) به مسائل روانشناختی می پردازد. به اینکه حال مادر و فرزند چگونه باید اتفاقاتی که بر آنها گذشته است فراموش کنند و به زندگی خود برگرند.

مادر و فرزند بعد از رهایی هردو در ارتباط انسانی خود مشکل دارند. فرزند به این خاطر که تا به حال با کسی جزء مادرش در ارتباط نبوده و مادر به این خاطر که نمی تواند راحت از سرنوشت تلخ 7 سال گذشته خود بگذرد.

در ادامه فیلم مادر که نتوانسته است گذشته خود را فراموش کند اقدام به خودکشی می کند ولی با کمک دیگران موفق به اینکار نمی شود و به بیمارستان انتقال می یابد، کودک که حالا از قبل تنها تر شده است سعی می کند تا مادر را به زندگی امیدوار کند و با دادن انرژی به او وادارش کند که گذشته خود را فراموش کند.

فیلم اتاق (ROOM) سعی در بیان این موضوع دارد که اتفاقات تلخ ممکن است در زندگی در فردی بیفتد. ولی باید از آنها گذشت و دوباره شروع کرد. این موضوع در سکانس انتهایی فیلم به وضوح می بینیم. در جایی که کودک به همراه مادرش بعد از مدت های دوباره به اتاق اسارت خود برمی گردند و آن را می بینند.

اتاق که حال دیگر توسط پلیس تاحدودی تخلیه شده است مانند قبل نیست و به نظر کودک کوچکتر شده. کودک بیان می دارد که اتاق دیگر وجود ندارد چون در آن باز است. و در نهایت با وسایل آن خداحافظی می کند و بیرون می رود و از مادر خویش نیز می خواهد با اتاق خداحاظی کند.

کارگردان سعی در بیان این موضوع دارد که گذشته باید رها شود و با آن خداحافظی کرد و به آینده قدم برداشت.

سخن آخر

خیلی از مخاطبان بعد دیدن این فیلم به شدت تحت تاثیر قرار گرفته اند. این فیلم یک اثر شوکه کننده است. که مخاطب را به سوی امیدواری سوق می دهد. اما در کنار آن تصویری از خشونت و بی رحمی در این فیلم به نمایش در می آید که هر انسانی را متاثر می کند

تماشای فیلم اتاق (ROOM) برای مخاطب ناراحت کننده است البته باید گفت این اتفاق در دنیای واقعی به مراتب خشن تر و ناراحت کننده تر خواهد بود ولی این فیلم کمک می کند تا آگاهی جمعی جامعه نسبت به این مسائل بیشتر شود.

نظر شما در مورد این فیلم چیست؟ لطفا نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.